چرا باید جوان انقلاب اسلامی قدرت تحلیل داشته باشد؟
«تحلیل سیاسی» از مباحث مهم و رایج در علوم اجتماعی و سیاسی است و هركدام از مكاتب و گونه‌های اندیشه‌ای از زاویه‌ی نگاه خود به آن نگریسته‌اند‌. جامعه‌ای كه خود را ملزم به «تفكر» درباره‌ی پدیده‌های سیاسی می‌داند، نحوه‌ی صحیح تفكّر‌ در مورد این پدیده‌ها نیز برایش مهم خواهد بود؛ زیرا بر پایه‌ی تحلیلِ پدیده‌های سیاسی و اجتماعی است كه انسان به قضاوت می‌‌نشیند، تصمیم می‌گیرد و عمل می‌كند.

اصحاب امام حسن، قدرت تحلیل نداشتند؛ نمی‌توانستند بفهمند كه قضیه چیست و چه دارد می‌گذرد. اصحاب امیرالمؤمنین، آنهایى كه دل او را خون كردند، همه مغرض نبودند، اما خیلى از آنها -مثل خوارج- قدرت تحلیل نداشتند … اوّل، بصیرت، هوشمندى، بینایى، قدرت فهم و تحلیل، و بعد صبر و مقاومت و ایستادگى. (رهبر انقلاب)

«بله؛ اگر حكومت استبدادى باشد، میشود. حكومت‌هاى مستبد دنیا صرفه‌شان به این است كه مردم سیاسى نباشند؛ مردم درك و تحلیل و شعور سیاسى نداشته باشند. اما حكومتى كه میخواهد به دست مردم كارهاى بزرگ را انجام دهد، نظام را می‌خواهد با قدرت بى‌پایان مردم به سرمنزل مقصود برساند و مردم را همه‌چیز نظام مى‌داند، مگر مردمش -به‌خصوص جوانان، و بالاخص جوانانِ دانشجویش- می‌توانند غیر سیاسى باشند؟! مگر می‌شود؟! عالِم‌ترین عالِم‌ها و دانشمندترین دانشمندها را هم اگر مغز و فهم سیاسى نداشته باشند، دشمن با یك آبنبات تُرش می‌تواند به آن طرف ببرد؛ مجذوب خودش كند و در جهت اهداف خودش قرار دهد. این نكات ریز را باید جوانان ما درك كنند. (۷۲/۸/۱۲)


چگونه می‌توان تحلیل درستی داشت؟
برای تحلیل درست یك پدیده‌ی سیاسی، باید روش و منطق درستی داشت. «الزام روشی» به عنوان یك شاخص مهم در مباحث روز علمی مرتبط با «تحلیل سیاسی» مورد توجّه جدّی است. روش در یك عبارت اصطلاحی می‌تواند مبتنی بر سه گزاره باشد:  ۱. مجموعه‌ی راه‌های كشف مجهول، ۲. مجموعه‌ی قواعد هنگام پژوهش، ۳. مجموعه‌ی ابزار و فنون جهت حل مجهول.
 
«توصیف»، «تفسیر»، و «تحلیل» سیاسی چه تفاوتی با هم دارند؟
«توصیف سیاسی» بررسی و بیان یك رویداد است به صورت سطحی  و بیان واقعیت، آن‌گونه كه هست. درواقع توصیف سیاسی گزارش دقیق از چگونگی و روند رویدادهای سیاسی است ولذا به حریم علّت‌ها راه پیدا نمی‌كند. «تحلیل» در تحلیل سیاسی به معنی شكستن كل -و نه كلی- به قسمت‌های مختلف به منظور تعیین ماهیت آن است. پس تحلیل سیاسی ناظر بر این است كه پدیده یا رویداد سیاسی به عنوان یك كل در نظر گرفته شود، آن‌گاه آن پدیده به اَجزاء و واحدهای كوچك‌تر تقسیم گردد، سپس این اجزاء بررسی شود و پس از آن نیز ارتباط اجزاء با یكدیگر و همچنین در رابطه‌ با كلّ پدیده مورد توجّه دقیق و منطقی قرار گیرد.

اما «تفسیر سیاسی» مقوله‌ی دیگری است. تفسیر به معنی رسیدن به استنباط درباره‌ی روابط بین متغیرهای مورد مطالعه و استخراج نتایج این روابط به معنی یافته‌های حاصل از تحلیل است. به عبارتی، تفسیر سیاسی بر پایه‌ی یافته‌ها و نتایج حاصل از تحلیل درباره‌ی روابط مورد مطالعه است و لزوماً درباره‌ی این روابط پدیده‌ی سیاسی نتیجه‌گیری می‌كند. لذا گفته‌اند كه «تفسیر» مقصود تحلیل است.

معرفی كتاب «روش تحلیل سیاسی»
از آن‌چه كه گفته شد، این مهم به‌دست می‌آید كه تحلیل سیاسی، ضمن تفاوت با توصیف و تفسیر سیاسی، دارای روش خاصّّ خود است و به همین دلیل است كه در سطوح بالای دانشگاهی و در رشته‌های مهم جامعه‌شناسی و علوم سیاسی به آن توجّهی ویژه‌ دارند. این الزام روشی، رشته‌های مذكور را كاربردی می‌كند.
 
تحلیل سیاسی روش‌مند چه كاربردهایی دارد؟
تحلیل سیاسی روش‌مند می‌تواند به ارتقاء آگاهی، بینش و بصیرت جامعه كمك شایانی كند. با این ابزار است كه فرد در جامعه ضمن شناخت منطقی و صحیح پدیده‌های سیاسی، در فضای غبارآلود فتنه و در هنگام درهم‌آمیختگی حق و باطل، می‌تواند گرفتار حیرت نشود و در لحظات حساس كه باید نقش تاریخی و تكلیف شرعی خود را انجام دهد، قادر باشد با استفاده‌ی مناسب از ابزار و فنون تحلیل سیاسی، به تصمیمی مناسب، دقیق و صحیح برسد. در این كتاب، «فن تحلیل سیاسی روش‌مند» از منظر نظام ‌اندیشگی و عملی حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای (مدّظلّه‌العالی) مورد توجّه قرار گرفته است. این الگو برآمده از توصیه‌های ایشان برای تحلیل پدیده‌های سیاسی است و سعی ‌شده با نگاهی كاربردی و مهارت‌افزا، دو بُعد اصلی «قدرت تحلیل سیاسی» روشن شود. ابتدا مسائل ذهنی كه مقدّمه‌ی تحلیل سیاسی هستند، به عنوان گام اوّل مورد توجّه قرار گرفته است. در گام دوم نیز به فنون تحلیل سیاسی به عنوان یك مهارت‌ در امر تحلیل سیاسی توجّه شده است. عدم توجّه به هركدام از این دو، به گونه‌ای باعث اشتباه در فهم و تحلیل پدیده‌ها و نهایتاً انحراف و اشتباه در قضاوت، تصمیم‌گیری و رفتار خواهد شد.

حسن  الگوی «روش تحلیل سیاسی» در آن است كه از تجارب علمی و عملی حوزه‌ی امر سیاسی در آن بهره‌گیری كامل صورت گرفته و سبب ‌شده تا لوازم فهم و تحلیل پدیده‌های سیاسی و اجتماعی بهتر از روش‌های مرسوم مطرح‌شده برای جامعه فراهم ‌آید.
* استاد جامعه‌شناسی سیاسی و عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی